Duszpasterze

Ks. dr Benedykt Glinkowski

Proboszcz

Kapłan Archidiecezji Poznańskiej. Pochodzi z parafii św. Marcina w Łaszczynie. Ukończył Liceum Ogólnokształcące nr 1 im. Jarosława Dąbrowskiego w Rawiczu. Święcenia kapłańskie przyjął 20 maja 1988 r. z rąk Księdza Arcybiskupa Jerzego Stroby. Był wikariuszem w parafii NMP Wniebowziętej w Śremie i św. Anny w Poznaniu. Studiował w Poznaniu (PWT) i Pampelunie (UN). Doktor prawa kanonicznego, magister teologii. Aktualnie pracuje na stanowisku Wiceoficjała w Metropolitalnym Sądzie Duchownym w Poznaniu. Od 2009 roku proboszcz naszej parafii. Zainteresowania nie związane bezpośrednio z powołaniem: żużel- kibic „Unii” Leszno i PSŻ „Skorpiony” Poznań, piłka nożna – kibic „Lecha” Poznań.

Ks. Krzysztof Giezek

Ks. Kanonik Andrzej Kościański

Rezydent

Kanonik honorowy Kapituły Katedralnej, kapłan Archidiecezji Poznańskiej, emerytowany proboszcz. Pochodzi z parafii Wszystkich Świętych w Kórniku. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Jenerałowej Zamojskiej w Kórniku. Święcenia kapłańskie przyjął 31 maja 1958 r. z rąk Księdza Arcybiskupa Antoniego Baraniaka. Był wikariuszem w parafii Męczeństwa św. Jana Chrzciciela w Międzychodzie i św. Wojciecha w Poznaniu. Następnie w latach 1969-2004 założycielem i proboszczem parafii św. Józefa w Obornikach. Od 2004 roku rezydent naszej parafii. Zainteresowania nie związane bezpośrednio z powołaniem: historia starożytna świata, pływanie, piłka nożna.

ś. p. Ks. mgr Stefan Drop

Proboszcz parafii w latach 2006 – 2009.

Kapłan Archidiecezji Poznańskiej, magister teologii. Pochodził z parafii św. Stanisława Biskupa w Ostrowie Wlkp. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Reymonta w Ostrowie Wlkp. Święcenia kapłańskie przyjął 15 maja 1980 r. z rąk Księdza Arcybiskupa Jerzego Stroby. Był wikariuszem w parafii św. Wojciecha w Bninie, Wniebowzięcia NMP w Ostrorogu, Wszystkich Świętych w Poznaniu oraz Podwyższenia Krzyża Świętego w Poznaniu. Następnie w latach 1991-1995 dyrektorem Ośrodka Rekolekcyjnego w Rościnnie, a w latach 1995-2006 proboszczem parafii św. Brata Alberta w Wojnowicach. Zmarł 22 października 2009 roku w 55 roku życia i 29 roku kapłaństwa.

Ks. Kanonik Grzegorz Szymański

Proboszcz parafii w latach 2005 – 2006.

Ks. mgr Roman Poźniak

Proboszcz parafii w latach 1997 – 2005

Urodził się 18.07.1959 r. w Kępnie Wlkp. W latach 1978 – 1984 – alumn Arcybiskupiego Seminarium Duchownego i Student Papieskiego Wydziału Teologicznego w Poznaniu. Wyświęcony na kapłana w 1984 r. przez Ks. Abpa Jerzego Strobę. W latach 1984-1997 pracował jako wikariusz w parafiach: pw. Św. Wawrzyńca w Koźminie Wlkp., Św. Trójcy w Poznaniu, Św. Jana Jerozolimskiego za Murami w Poznaniu, Św. Jadwigi Śląskiej w Grodzisku Wlkp. W latach 1989 – 1995 Diecezjalny Duszpasterz Osób Niesłyszących. Od 2002 r. sędzia Sądu Metropolitalnego w Poznaniu. Od 2005 r. proboszcz par. św. Michała Archanioła w Poznaniu.

ś. p. Ks. Kanonik Kazimierz Sewol

Kapłan Archidiecezji Poznańskiej. Urodził się 21 sierpnia 1939 r. w Rostarzewie (parafia św. Józefa). Następnie mieszkał w Wielichowie (parafia św. Marii Magdaleny). Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Oskara Kolberga w Kościanie. Święcenia kapłańskie otrzymał 26 maja 1963 r. z rąk ks. Arcybiskupa Antoniego Baraniaka w Katedrze Poznańskiej. Na pierwszą parafię został powołany 1 lipca 1963 r. do Grabowa. Dnia 1 lipca 1966 r. zostaje skierowany na wikariat do Zbąszynia, a 1 lipca 1967 r. do Obrzycka. Kolejne wiakariaty Ks. Sewola to: od 28 lutego 1970 r. Wronki, od 30 września 1970 r. Kruszewo, potem Śrem. Od 1 lipca 1972 r. Szamocin. 23 sierpnia 1972 r. pisze prośbę z Szamocina o zmianę placówki. Jest jedynakiem. Matka mieszkająca w Poznaniu zachorowała. Chciałby być bliżej niej. Dlatego zostaje powołany 1 września 1972 r. na wikariat do parafii św. Barbary w Luboniu-Żabikowie. 15 czerwca 1975 r. przechodzi do Parafii Świętego Krzyża w Poznaniu-Górczynie. 2 grudnia 1975 r. zostaje wikariuszem przy parafii św. Andrzeja Boboli w Poznaniu-Junikowie z obowiązkiem zamieszkania na Osiedlu Kwiatowym. W domu, w którym zamieszkał organizuje kaplicę, która staje się ośrodkiem duchowego życia nowej parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej. Następnie zostaje rektorem kaplicy i dodatkowo kapelanem cmentarza junikowskiego. Rozpoczyna starania o budowę nowego kościoła.
8 czerwca 1981 r. otrzymuje w tymczasowy zarząd kościół parafialny św. Jadwigi na osiedlu Kwiatowym. 1 kwietnia 1997 r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia kieruje prośbę do Ks. Arcybiskupa o zwolnienie z funkcji proboszcza. Prośba zostaje przyjęta i 1 lipca 1997 r. przechodzi w stan spoczynku, mieszkając nadal na probostwie parafii św. Jadwigi. 28 czerwca 1997 r. zostaje mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej. Jako emeryt służył dalej pomocą duszpasterską nowemu proboszczowi.
Wiosną 2001 r. mocno podupada na zdrowiu. Leczenie w szpitalu nie przywraca już zdrowia. Ze szpitala w Poznaniu zostaje przewieziony do Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego w Domu Siostr Franciszkanek Rodziny Maryi w Wieleniu, gdzie umiera 23 sierpnia 2001 r. W testamencie prosi aby spadkobiercą jego osobistego majątku stała się parafia św. Jadwigi, której poświęcił wszystkie swoje siły i zdrowie. Ks. Biskup Zdzisław Fortuniak powiedział przy wprowadzeniu zwłok do kościoła: „Parafia św. Jadwigi stała się jego rodziną. Jej oddał siły i zdrowie. Nie miał przecież już nikogo z najbliższych”. 28 sierpnia Mszy Św. pogrzebowej przewodniczy Ks. Arcybiskup Juliusz Paetz. Uczestniczył w niej także Ks. Biskup Zdzisław Fortuniak i przeszło stu kapłanów. Kościół nie mieści parafian i gości przybyłych z całej Polski. Pozostawił po sobie wspaniałe dzieło, kościół św. Jadwigi Śląskiej na Osiedlu Kwiatowym w Poznaniu i nową parafię.

Rezydenci:

Ks. lic. Artur Andrzejewski

Rezydent od roku 2002 do 2003.

ś. p. Ks. Radca Józef Kaingba

Ks. Józef Kaingba do Polski, na polskie Podole, będące od ponad stu lat pod zaborem rosyjskim trafił jako łup wojenny, przywieziony przez oficera carskiej armi, która w 1905 r. toczyła z Japonią krwawą wojnę. Atrakcyjny łup szybko przemienił się jednak w dramat. Chłopczyk nie może się porozumieć, jego wycieńczony organizm nie przyjmuje nieznanej, kresowej kuchni. Rodzina carskiego oficera szybko nudzi się azjatyckim czterolatkiem. Dziecko ląduje na ulicy. Jest wychudzone, schorowane, pobrudzone własnymi odchodami. Błąka się po krzemienieckich śmietnikach, pod nosem bełkocząc niezrozumiale słowa: Kaing ba, Kaing ba. Na ulicy odnajduje go religijna, szanowana kobieta, z pochodzenia hrabianka. Widząc skulone, przestraszone maleństwo, zabiera je do domu. W niedługim czasie zostaje ochrzczony. Na chrzcie nadają mu imię Józef, a na nazwisko Kaing-Ba. W metryce kapłan wpisuje: rok urodzenia 1901. Warunki zaborów nie pozwalają na poszukiwanie jego japońskiej rodziny, więc wujostwo adoptuje chłopaka. Józio chodzi do szkoły, uczy się czytać i pisać po rosyjsku i poznaje historię carskiej Rosji. Wieczorami służy do Mszy w kościele w Krzemieńcu. Marzy o tym, by zostać księżmi. Świetnie poznaje język polski. W latach młodości otrzymuje od swego ojca zegarmistrza pierwszy zegarek. Do końca życia będzie ze wzruszeniem pokazywał tę najcenniejszą pamiątkę po swych adopcyjnych rodzicach. Wkrótce jego pasją stanie się kolekcjonerstwo zegarków i zegarmistrzostwo. Po skończeniu szkoły średniej, Józek zostaje studentem teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego dziecięce marzenia spełniają się: 26 czerwca 1924 r. przyjmuje z rąk kardynała Sapiehy święcenia kapłańskie. Gdy wybucha wojna zostaje aresztowany jako szpieg międzynarodowy. Trafia do więzień w Kozienicach, Pionkach i Radomiu. Wychodzi na wolność i ucieka do Warszawy. Dorabia jako zegarmistrz. W czasie Powstania Warszawskiego dom, w którym mieszka, zostaje, doszczętnie zrujnowany. Po kilku dniach spod zgliszcz wychodzi jeden człowiek: Józef Kaing-Ba. Na rękach niesie ranną kobietę, Janinę Łepkowska, która zawdzięcza mu ocalenie. Ze względu na powojenne układy polityczne kapłan zmienia nazwisko na jednoczłonowe Kaingba, a jako kraj urodzenia wpisuje: Chiny. Japonia, państwo kapitalistyczne, wzbudzało podejrzenia SB. Do końca życia zostanie już Chińczykiem. Przez 18 lat pełni funkcję proboszcza w parafii w Siemianicach. Jest bardzo lubiany. Jego pasją było nadal pozostało zbieranie zegarków. Czasami naprawia je parafianom. Żyje skromnie. W 1979 r. wraz z ks. Kazimierzem Sewolem, budowniczym i pierwszym proboszczem, przybywa do naszej parafii. Pracuje w niej prawie 10 lat. Schorowany, umiera 29 września 1988 roku, w 64. roku kapłaństwa. Pochowany zostaje na tamtejszym cmentarzu Junikowskim obok ks. Kanonika Kazimierza Sewola. Drobniutki ksiądz polsko-chińsko-japoński. Do dziś, gdy wspominają go mieszkańcy osiedla Kwiatowego, na ich usta pojawia się radość. Zaraził ich pogodą ducha.

Wikariusze:

Ks. Sebastian Galuba

Wikariusz

- święcenia kapłańskie 23.05.2013
- 2013-2015 wikariusz w parafii pw. św. Andrzeja Apostoła w Brodach Poznańskich
- 2015-2017 wikariusz w parafii pw. św Michała Archanioła w Kwilczu
- od 2017 wikariusz w parafii pw. św Jadwigi Śląskiej

Ks. Przemysław Sypniewski

Wikariusz

Ks. Przemysław Sypniewski – pochodzi z parafii św. Kazimierza w Lesznie. Święcenia kapłańskie przyjął w 2009 r. W parafii św. Jadwigi Śląskiej w Poznaniu posługuje od 25.08.2016. wcześniej był wikariuszem w parafii Św. Marii Magdaleny (2009 – 2011) oraz św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty w Opalenicy (2011 – 2016).

Ks. Dawid Szymański

Wikariusz

Ks. Dawid Szymański ur. 25.11.1977 roku w Lesznie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk ks. abpa Stanisława Gądeckiego dnia 25.05.2002 roku w Poznaniu. Pracował w następujących parafiach: Ducha świętego w Śremie (2002-2004), Chrystusa Króla i Zwiastowania NMP w Rawiczu (2004-2010), św. Marka Ewangelisty (2010-2015), obecnie w par. św. Jadwigi Śląskiej. Mgr lic. teologii ( WT UAM Poznań), mgr lic. prawa kanonicznego ( KUL Lublin). Od roku 2010 związany z Metropolitalnym Sądem Duchownym w Poznaniu, najpierw jako sędzia i audytor (2010-2013), obecnie (od 2013) na stanowisku obrońcy węzła małżeńskiego. Od roku 2012 należy do Stowarzyszenia Kanonistów Polskich. Zainteresowania: historia, prawo, kibic Unii Leszno.

Ks. Piotr Pawelec

Wikariusz

Urodził się w 1985 r., pochodzi z parafii pw. św. Jakuba Większego Apostoła – Poznań – Głuszyna. Święcenia kapłańskie przyjął w roku 2010, dwa lata był wikariuszem w parafii pw. św. Józefa Opiekuna Kościoła Świętego w Wolsztynie.

Ks. dr Bartosz Nowakowski

Wikariusz parafii w latach 2007 – 2012.

Ks. mgr Roman Hajduk

Wikariusz parafii w latach 2004 – 2006.

Ks. lic. Artur Andrzejewski

Wikariusz parafii w latach 2003 – 2004.

Ks. mgr Andrzej Wojciechowski

Wikariusz parafii w latach 1996 – 1997.

Ks. mgr Marian Kasperek

Wikariusz parafii w roku 1996.

Ks. mgr Marek Smólski

Wikariusz parafii w latach 1991 – 1996.

Ks. mgr Roman Kamyszek

Wikariusz parafii w latach 1989 – 1991.

Diakoni:

dk. Jan Scheller

Diakon parafii w latach 1999 – 2000.

ś. p. dk. Karol Ratajczak

Ks. Karol Ratajczak. Kapłan Archidiecezji Poznańskiej, magister teologii. Pochodził z parafii NMP Wniebowziętej Kościanie. Ukończył Technikum Ogrodnicze w Lesznie. Święcenia kapłańskie przyjął 29 maja 1999 r. z rąk Księdza Arcybiskupa Juliusza Paetza. W latach 1998-1999 pełnił posługę diakonatu w naszej parafii. Następnie był wikariuszem w parafii św. Mikołaja w Ujściu. 25 lutego 2002 roku w 30 roku życia i w 3 roku kapłaństwa zginął tragicznie w wypadku samochodowym. Patrząc na wspaniałe życie i kapłaństwo ks. Karola przychodzą na myśl słowa wyciągnięte z Księgi Mądrości: Sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek. Ponieważ spodobał się Bogu, znalazł Jego miłość (…). Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pospiesznie wyszedł spośród nieprawości.

dk. Szczepan Szymendera

Diakon parafii w latach 1987 – 1988.